Beste collega’s, ik moet wat kwijt. Het is misschien wat ongebruikelijk en gek. Sommigen zullen vinden dat ik niet thuis hoor in dit vak. Anderen zullen gewoon even verbaasd kijken. Ik ben namelijk een enthousiaste docent Nederlands die niet houdt van lezen. Onze prachtige literatuur, de mooie verhalen. Ik zou er zo graag veel bewondering voor willen hebben, maar het kan me niet interesseren.
Als kind las ik graag, maar op de middelbare school raakte ik dat helemaal kwijt. Dat klinkt wel bekend in de oren voor jullie natuurlijk. Dat zien jullie elk schooljaar bij jullie leerlingen. Ik had andere dingen aan mijn hoofd en nam de tijd niet om te lezen. Daarbij kostte het me heel veel moeite. Ik had totaal geen focus en ik had een korte concentratieboog. Nu ben ik uiteraard al wat ouder (nog maar 23 jaar, maar ouder) en heb ik een langere concentratieboog en wat meer focus. Helaas mag het niet baten.
Als ik voor mijn opleiding moest lezen, deed ik het wel. Dan vond ik de boeken die we moesten lezen ook eigenlijk heel leuk. Maar een boek pakken gebeurde elke keer met tegenzin. Dit jaar heb ik op eigen initiatief een nascholing moderne Vlaamse en Nederlands letterkunde gevolgd van de Radboud Universiteit. Ik wilde zo graag mijn interesse in lezen vergroten. Ik las zeven boeken. Ik las ze vooral omdat er deadlines waren. Anders had ik er alweer geen zin in. Het ene boek las ik met meer plezier dan het andere boek. En ik was nog trots ook, omdat ik eens wat uitlas.
Momenteel begin ik elke les die ik geef met 15 minuten lezen. Deze tijd lees ik ook mee. (Dat wordt zeer gewaardeerd door de leerlingen.) Die kwartiertjes zijn de enige die ik gebruik om te lezen in de week en dat is dan mijn stok achter de deur. Zelf als het boek ontzettend spannend is en ik graag verder wil lezen, zal ik hem niet pakken in de trein of als ik op de bank zit.
Ik denk dat ik niet de enige docent Nederlands zal zijn die niet houdt van lezen. Daar ga ik maar gewoon vanuit, want dan voel ik me er minder stom om. Maar ik geloof wel echt dat het een vooroordeel is om te denken dat elke docent Nederlands van lezen houdt. Zelfs de mensen die heel dichtbij mij staan, geven me wel eens een boek voor mijn verjaardag. Dat verbaast me zo. Ze kennen me toch wel beter dan dat?
Ik heb bewondering voor jullie. Ik doe de aanname dat jullie ontzettend veel gelezen hebben. “Belezen” zijn. Was ik maar zo! Ik heb gister 40 boeken verkocht/weggegeven. Het stond erg intelligent op mijn secretaire, maar ik hield mezelf een beetje voor de gek. Ik wist dat ik ze toch niet meer zou lezen. Ik heb veel liefde voor onze taal en vooral voor schrijven, poëzie en het Groene Boekje, maar liefde voor lezen lijkt er toch echt niet in te zitten. Is dat dan wel genoeg?